دیشب از چند نفر تمرینای شبکه رو خواستم همشون پیچوندن
حس بدی بهم دست داد
خیلی بد
کاش میشد این حس ها رو ضبط کرد.بعدا خیلی به آدم انگیزه میده
بگذریم
ببین الان هنوز چیزی رو از دست ندادی
شروع کنی به راحتی میتونی به خواسته هات برسی
میشه این ترم رو خیلی خوب جمع کرد
یه کوچولو نظم میخواد و اینکه بتونی ذهنتو کنترل کنی
صبر داشته باش
دو ماه مرتب تلاش کن و بعد نتیجشو ببین
یه دختره هست توی توییر خیلی از روحیش خوشم میاد.دمش گرم!
امان از این دل بستن ها
به کسی که اصلا نمیشناسی
فقط بخاطر اینکه چند بار در طول روز میبینیش
و حالا حس حسادت که شاید یه شخص دیگه اونو بدست آورده
با اینکه خودت نمیخایش
لعنت بر شیطون و این ذهن که خیلی دارن اذیت میکنن
اینو قبول دارم که با یکسری تغییرات کوچیک میشه به نتایج بزرگ رسید ولی
تغییرات کوچک هم کار آسونی نیست.صبر میخواد و مقاومت و تداوم
هدف های بزرگ نیازمند اراده های فولادین هستن
هرچی سن میره بالاتر آدم از هدف های راستینش دور میشه.هدف های مقدسی که داشته ولی باید به فکر بود و کاری براش کرد
احساسات آدم رو تلف میکنه
مخصوصا اگر ضعیف باشی
این روزا با یه واکنش منفی هم اتاقیا به هم میریزم.نمیدونم چرا اینقد دل نازک شدم
خدایا یه بار هم بزار برسیم.اینقد نرسیدن واسه چیه آخه؟!
