362

رفتم یه سرچ بزنم در مورد کتابی که صدرا معرفی کرد و واقعا به دل نشست

چیزی رو گفته که خیلی دوست دارم در موردش حرف بزنم ولی نمیتونم اینقدر قشنگ بگم

---------------------------------------------

«آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران» نوشته دیل کارنگی(۱۹۵۵-۱۸۸۸)، نویسنده و سخنران خودانگیزشی است.

در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم:

تقریبا تمام این موارد و خواسته‌ها معمولاً ارضا می‌شوند ــ همه به جز یکی.‌اما یک آرزو وجود دارد ــ آرزویی تقریبا به عمق و اهمیت نیاز به غذا یا خواب ــ که به ندرت ارضا می‌شود. این همان چیزی است که فروید آن را «تمایل به بزرگ بودن» و دیویی آن را «آرزوی مهم بودن» می‌نامند.

لینکلن نامه‌ای را چنین آغاز کرد: «همگان تمجید را دوست دارند.» ویلیام جیمز گفت: «عمیق‌ترین اصل در طبیعت بشر، عطش بی‌پایان او به تقدیر شدن است» او از کلمه خواسته، تمایل، آرزو و یا مانند آن استفاده نکرد. او گفت "عطش بی‌پایان" برای تقدیر شدن و مقبول واقع شدن.

در اینجا با یک عطش سیری ناپذیر انسان روبه‌رو هستیم و معدود افرادی که بتوانند صادقانه این عطش قلبی را سیراب کنند، دیگران را در کف خود خواهند داشت و «حتی مرده‌شور هم از مردن او افسوس خواهد خورد».

آرزوی مهم بودن و یا احساس اهمیت کردن یکی از تفاوت‌های بارز انسان و حیوانات است. این عطش مهم بودن بود که باعث شد یک پادوی بی‌سواد فقیر خواروبارفروشی به مطالعه برخی کتاب‌های حقوقی که در کف یک بُشکه کهنه پیدا کرده و به مبلغ ۵۰ سنت خریده بود بپردازد. شاید شما هم نام این پادوی خواروبارفروشی را شنیده باشید. اسمش آبراهام لینکلن است.

این عطش احساس مهم بودن بود که باعث شد دیکنز رمان‌های جاودانی خود را بنویسد. این عطش، انگیزه سِر کریستوفر رِن در طراحی سمفونی‌هایش بود و همین عطش راکفلر را واداشت میلیون‌ها دلاری را انباشته کند که هرگز نتوانست خرج کند و همین عطش بود که ثروتمندترین خانواده شهرتان را واداشت خانه‌ای بسازد که خیلی خیلی بیش از حد نیازش می‌باشد.

همین عطش است که شما را وامی‌دارد جدیدترین مُد لباس‌ها را بپوشید، آخرین مدل اتومبیل را برانید و درباره هوش و نبوغ کودکانتان سخن‌سرایی کنید.

361

الویته یادگیری؟

نحوه حرف زدن با بقیه

اصلا بلد نیستم مکالمه رو ادامه بدم یا تموم کنم

مثل بز ساکت میمونم و فکر میکنم به طرف مقابل حس بدی میده

پیشنهادی ندارین؟

 

360

نکته بسیار مهمی که تازه برای هدفگذاری یادگرفتم اینه که باید قابل سنجش باشه!

359

چرا من الان فکر میکنم اگه برگردم به شیش سال پیش میتونم یه حرکت خیلی خاص بزنم و توی خیلی ابعاد پیشرفت کنم

ولی الان نمیتونم هیچ برنامه ای داشته باشم؟

چرا الان فکر میکنم 24 سال خیلی زیاده و دیگه دیره برای شروع کاری؟

چون خلم:/

 

358

کنجکاوی هم صفت جالبیه اگه کسی داشته باشه

 

357

وقتی پست های قبلیمو میخونم حس خوبی ندارم

کلا نسبت به خودم حس خوبی ندارم

اگر بخوام تشریح کنم چرا، میشه تاله های الکی که فایده ای نداره

کتاب انسان خردمند رو دارم میخونم

برا من کتاب سیاهیه.یعنی باعث میشه غمگین تر و ناامید تر بشم

از اینکه میبینم اینقدر هیچ هستیم حس بدی میگیرم

----------------

از فضای مجازی متنفرم ولی تموم روز دارم توش میچرخم

میخوام بزارم کنار ولی شبیه اعتیاد شده

حالا میخام تو وبلاگ باشم(که واقعا تنها جاییه توی فضای مجازی دوسش دارم) و کم کم از بقیه سوشال مدیا دور بشم

--------------

این ایام کرونا که خونه بودم یک ماه اول اضلا سیگار نکشبدم.یعنی اصلا بیرون نرفتم که بکشم

بعد کم کم اخر شبا میرفتم و الان روتین زندگیم شده شبی دو نخ!

-------------

چند ماهی از 24 ساله شدنم میگذره و حس خوبی ندارم به زندگی

به آینده هم حس خوبی ندارم

اندک اعتقادات در گوشه دلمون بود که اونا هم دارم از بین میره(اثرات کتاب خردمند)

------------

دوست دارم برا 6 ماه هیچ گونه دغدغه ای نداشته باشم

البته الانم دغدغه واقعی ندارم ولی همین چرت و پرتا هم نباشه و بتونم متمرکز روی یه برنامه کار کنم

ولی نمیشه

سال هاست که اینو میخوام ولی نمیشه

356

چه آرزوهای کوچکی:))

به قول یه وبلاگ قدیمی دلامون تنگه کونمون گشاد و باید جای این دوتا عوض بشه تا به خیلی از آرزوهامون برسیم

355

الان بهم بگن آرزوت چیه اگه نخوام بحث رو عرفانی و فلسفی کنم و در شرایط روحی خوبی باشم و مثل اکثر اوقات میل به خودکشی درم وجود نداشته باشه میگم که:بتونم هر کتاب زبون اصلی که میخوام(انگلیسی)بخونم و بفهمم

354

من با صادق قطب زاده خیلی وقت پیش در حد شناختن اسمش و اینکه دانشجوی مبارزی بوده تو آمریکا خیلی وقت پیش آشنا شدم

تقریبا 8/9سال قبل که با چمران آشنا شدم

بعد ها هم به مرور زمان بیشتر ازش خوندم و بیشتر برام قابل احترام بود

ولی تقریبا یه ماه پیش مستندی که براش ساخته بودن رو دیدم،فرزند انقلاب

کاری به حرفهاش و سیاست هاش و عملکردش ندارم

یعنی اونام مهمه ولی من شیفته آرامشی شدم که در چهرش و لحنش بود

و میشه با قاطعیت گفت اگر قطب زاده نبود قطعا انقلابی هم نبود

 

353

با یکی از رفیقای قدیمیم  هرازگاهی میریم بیرون و میریم یه پارک دورافتاده که دیگه کسی اونجا نمیره و چند نخ سیگار میکشیم

یه تحلیلی میکنیم سیاست روز ایران و جهان رو

یکم غبطه میخوریم که چرا زندگیمون اینقدر تخمی داره میگذره 

کلی ایده هم درمیاریم 

ولی همش فراموش میشه باز تا دفعه بعد!