busymind

پست آخر من رو توی اینستاگرام ببین لطفا (@m.r_s.a.d.r.a)

این تلخی رو مزه مزه کردم... خیلی وقت ها... خوبیش این بوده که فهمیدم در کنارش طعم های دیگه ای هم هست. فقط باید ذره ذره اونها رو هم چشید. قاطی همین تلخی هستند، اما هستند.

شاید اشتباه می کنم. نمی دونم. اما اگر حوصله ش رو داشتی، این پست رو بخون.

تحمل اندوه

یه بزرگی که اسمش رو یادم نیست میگه «انسان موجودیست معناگرا که به دنیایی تبعید شده که معنایی به او هدیه نمی‌کند»..

یونگ در جایی در جواب این جمله میگه که «انسان موجودیست معناگرا. او معنا را باید از درون خود بیابد»...

شاید زاویه دیدت درست نباشه، شاید داری توی دنیا دنبال معنا می‌گردی!

نه اصلا کاری به آخرت ندارم

منظور دنیای بیرون از تو و دنیای درونت هست

ما باید معنا رو از درونمون پیدا کنیم. از ارزشهای شخصیمون (پس مشخصا قبل از هر چیز باید ارزشهای شخصیمونو بشناسیم) تا بعد با عمل کردن در راستای ارزشهامون به رضایت برسیم...

سلام. در جواب به جواب ِ شما به کامنت اولی، ولی من فکر می کنم چون معنا وجود داره تلخی هم وجود داره. یعنی تلخی به همراه واقعیت ِ زندگی ایجاد میشه نه آرزو و رویا.

+با نظرات آقای صدرا موافقم.