busymind

از آدمای واقعی متنفرم!

آدمای قبل دانشگاه بچه بودن و خودمم بودم

دانشگاه یه محیط ایزوله بود.اکثرا بچه هایی بودن که داشتن بزرگ میشدن مثل خودم و واقعا هیچکی نبود که ازش به معنی واقعی کلمه بدم بیاد.نهایتا خوشم نمیومد و از دایره کسایی که باهاشون معاشرت داشتم میرفتن کنار

ولی آدمای جامعه که آدمای واقعی حساب میشن واقعا برام حال بهم زن هستن

افکار پست و پلید و پوچ و لجن مال

خائن

دروغگو

و با وقاحت تمام افتخار به این سبک ها و توجیه کردنش

و تشویقت به این کارا

واقعا از زندگی تو اجتماع بدم میاد

از بدی های سربازی اینه که مجبوری بشینی جفنگیات یه چسمغز رو گوش بدی

زیر آب زنی و دروغ گویی بیشترین چیزی بوده که تو ارتش دیدم.نه بین سربازا بلکه بین کادریا و افسرا

پ.ن:بعد از دوساعت  جفنگ گفتنِ کادریِ شیفت امشب